Vie de Julie
Aaah, vakantie! Je kijkt er altijd naar uit en telt de dagen af tot de langverwachte zomermaanden weer aangebroken zijn. Eindelijk kan je weer doen wat je wil en lekker ontspannen, maar na een dikke week vraag je je meestal al af hoe je in hemelsnaam de overige zeven weken zal opvullen, niet? Ik geef je tien dingen die je kan doen om het meeste uit je zomervakantie te halen!
Lees verder “10 dingen om het meeste uit je vakantie te halen”
New York is de stad die mijn hart veroverd heeft. Beetje bij beetje werd ik verliefd op de bruisende sfeer die er hing, de verschillende culturen op elke hoek van de straat en de Instagramwaardige gebouwen, mensen en straatjes. Als je ooit eens de kans krijgt om ernaar toe te gaan, zou ik hem met twee handen grijpen. En toen ik de kans kreeg om een hoesje te ontwerpen van mijn favoriete stad, was de keuze dan ook snel gemaakt.
Oude gewoonten zijn niet altijd de beste gewoonten, maar omdat ik momenteel weer in de befaamde blok zit lijkt het me leuk om elke week opnieuw even nostalgisch terug te kijken om hetgene wat ik -naast het leren, samenvatten en zweten uiteraard- deed doorheen de week. Een oude categorie terug leven inblazen lijkt dus op deze zondagavond een goed idee als je het mij vraagt…
Ik had het onderschat. Sterker nog: ik had het wéér onderschat. Als je mij kent, weet je dat ik een eeuwige uitsteller ben in hart en nieren. Uitstellen van de huishoudelijke klusjes, uitstellen van mijn kledingkast uit te mesten, maar vooral uitstellen van taken en nog veel erger: mijn thesis.
Eigenlijk is een compliment zoiets simpels, zoiets stoms. Een ‘proficiat’, ‘mooie outfit’, een ‘wat zie je er goed uit vandaag’ of iets dergelijks. Het zijn gewoon woorden, maar dan met een extra betekenis. Het betekent namelijk dat iemand zijn best heeft gedaan om voor even enkel zijn aandacht op joú te focussen…
Kleine titel-spoiler: ik kreeg een ja, een yes, een oui, een jazeker! Binnenkort zal ik te vinden zijn als één van de 25 studenten aan de Belgian Advertising School. Om mijn overdosis aan enthousiasme ergens kwijt te kunnen, deel ik mijn gedachtes en ervaringen van afgelopen middag.
Het is zover: het moment waar ik al twee jaar op zit te wachten en tegelijk een beetje tegenop kijk. De selectiedagen voor mijn hopelijk toekomstige school. Blij, want ik ben er klaar voor en heb al genoeg gewacht. Bang, want de zenuwen gieren door mijn lijf, zeker als je weet dat ik mijzelf moet presenteren voor een groep van professionals en mede-kandidaten. Slik.
