Oh, hoe onzeker was ik vroeger over mijn lichaam. Van de kleinste teen tot de moedervlekjes in mijn gezicht: er was overal wel iets op aan te merken. Ik leerde mijn lichaam pas mooi te vinden rond mijn 20ste. En er is één geheime tip: da’s de kracht van naakt (maar een dosis durf kan wel goed van pas komen…).
Terug naar de pubertijd
Vooraleer je kan begrijpen waarom ik moeite had met mijn lichaam, moet ik je eerst meenemen naar mijn pubertijd. Terwijl iedereen rondom me volop veranderde van kind naar vrouw, hinkte ik mijlenver achterop. Naast de steeds knapper wordende meisjes in de klas had mijn lichaam meer weg van een onhandig slungelig jochie dan van een vormelijk vrouwenlichaam. Hoe hard ik ook hoopte: alles aan mij bleef recht, mager en pijnlijk plat.
Door de ogen van een ander
Op mijn billen en dikkere wangen na is mijn lichaam niet veel veranderd sinds toen. Maar op mijn 15de kwam er een grotere verandering mijn leven binnenwandelen: Martijn. De jongen die ik intussen mijn man mag noemen en me vanaf dag één helemaal goed vindt zoals ik ben, het mooie ziet in de dingen waar ik onzeker over ben en me graag vasthoudt, ook al wanneer er niet veel vast te pakken valt.
Ze zeggen wel eens dat je eerst van jezelf moet leren houden vooraleer iemand anders van je kan houden. Maar daar ben ik het stellig mee oneens: door zijn ogen leerde ik mijzelf in een nieuw licht te zien.
De grote boosdoener: vergelijken
Ook al vind je jezelf best oké: er is en blijft één groot probleem. Da’s de constante neiging om je lichaam met dat van anderen te vergelijken. Die vriendin die net wat slanker is, de knappe studentes die je bij het uitgaan tegenkomt of je collega die er altijd even goed uitziet.
Wat zou het toch leuk zijn om een dag te kunnen wisselen, wat meer of minder vet in te ruilen of dezelfde kleedjes te kunnen dragen die bij anderen zo goed staan, maar bij jou meer weg hebben van een pyjama dan die chique slip dress.
De ultieme tip: let’s get naked!
Neen, ik bedoel hier geen verkeerde dingen mee. Maar je hebt er wel een portie durf voor nodig. Bij mij heeft het zelfs even geduurd vooraleer ik kon wennen aan het idee, maar het lijkt alsof er door één enkele stap een nieuwe wereld voor me openging: ik ging een dag naar de naaktsauna. En dat voelde gek genoeg erg bevrijdend.
De kracht van naakt
In België zijn de meeste mensen best gesloten als het gaat over naakt. Naakt is kwetsbaar, breekbaar zelfs. Maar in de sauna is naakt ook iets heel natuurlijk en normaal. Je kan er gewoon open en bloot jezelf zijn zonder dat je je ergens voor hoeft te schamen, en dat voelt erg fijn: elke maat of vorm is er welkom. Zo zie je -letterlijk- dat elk lichaam anders is, en dat dus ook het jouwe wat meer self love verdient.
Misschien krijg je nu al de opvliegers van het idee dat je in je blootje zou rondlopen… Ongeacht of de naaktsauna iets is waar je je comfortabel mee voelt of niet: ik leerde er om mijn lichaam te accepteren door te beseffen dat er geen juist of fout bestaat, geen lelijk of mooi, geen beter of slechter.
Ik ben smal, maar ben goed in verhouding. Ik heb kleine borsten, maar ik heb geen pijnlijke schouders of moet geen bikini’s met beugel. Ik wil graag wat meer vet, maar weet dat dat er ooit wel bij zal komen. En dat ik dan dromend zal terugdenken naar de tijd dat ik nog pizza’s en chips kon eten zonder dat die kilo’s meteen aan mijn billen blijven plakken. Dus bedankt, magere, jongensachtige, onhandige lichaam van me. Ik heb je (meestal) lief.
Q: Hoe heb jij je lichaam leren liefhebben?
Vie de Julie 