Ik liet voor de eerste keer een (helix)piercing zetten

 

Eindelijk liet ik voor de eerste keer een piercing zetten. Hoe ging het? Deed het pijn? Waar? Hoe verliep het? Ik vertel je mijn ervaring en beantwoord al jouw vragen rond mijn helix piercing die je wilt weten!

Daar stond ik dan. Samen met twee vriendinnen voor de eerste keer in een pierceshop. Als dat al niet intimiderend was, had je de twee mannen voor mijn neus nog niet gezien: met woeste baarden en gezichten versierd met piercings. Tot ze me vriendelijk aanspraken en alle stress al een pak meer te verdragen werd…

Pierce shop

Op voorhand deed ik héél wat opzoekwerk naar een goede pierce shop. Ik zocht naar een plaats met veel lovende reviews en een goede prijs-kwaliteit in de buurt van Hasselt. Zo kwam ik terecht bij Voodoo piercing. Bij de binnenkomst stelden ze ons enkele vragen over wat we wouden en wat voor piercing we verkozen. Daarna begeleidde één van de mannen ons naar een apart kamertje voor het piercen zelf. Het vriendelijke personeel stelde je heel erg op je gemak, waardoor de stress gelukkig best wel meeviel. De goede muziek en een portie humor werden ook geapprecieerd!

Piercing?!

Hier komt het gedeelte waar ik het meeste schrik voor had: het piercen zelf en de pijn die daar gepaard mee zou gaan. Het verliep zo: ik moest op een bank gaan zitten, waarna de piercer eerst met een rode pen een puntje maakte op de juiste plaats. Dit mocht ik even checken in een spiegel om te zeggen of ik het nog anders zou willen of niet. Daarna begon het naaldwerk: eerst hield hij de naald lichtjes op de juiste plaats, zodat ik kon wennen aan het gevoel. Hij gaf op voorhand aan wanneer hij de naald zou doorduwen, hield het even zo en plaatste daarna de piercing erdoor. Het piercen met de naald voelde ik wel, maar het duurde zo kort (als in enkele seconden) dat ik het zo opnieuw zou doen! Na die helix piercing liet ik trouwens ook nog een extra oorbelgaatje zetten aan de andere kant. Twee in één keer, dus!

En daarna?

Net na het zetten volgde een branderig warm gevoel, een soort van natuurlijke  verdoving. We kregen ook nog een woordje uitleg in verband met de naverzorging: ik kreeg een spray mee naar huis die ik gedurende een maand elke ochtend en avond zou moeten sprayen. Het genezingsproces zou voor de helix een maand de tijd vragen. Verder gaven ze me de tip om er zo weinig mogelijk aan te zitten en het gewoon met rust te laten. Daarna volgde de rekening, die naar mijn gevoel echt meeviel: 15 euro voor het oorgaatje en 30 euro voor de helix. 30 euro is trouwens echt wel de minimumstandaard in België volgens mijn opzoekwerk!

Doorheen de dag voelde je wel een aanwezig branderig gevoel: je voelt het wel, maar het deed niet echt pijn. Er per ongeluk tegen stoten is wel echt geen aanrader! Slapen op de gepiercete oor is dus een no go, waar ik op voorhand al schrik voor had omdat ik nogal eens durf te wisselen van kant. De eerste twee nachten sliep ik dus al verstandig op de andere kant zonder al te veel last!

pluspunten en minpunten

+:

• de snelheid: je hebt geen tijd om over iets na te denken!
• prijs: het is niet ontzettend duur
• uiterlijk: het zorgt voor een edge en ik ben er echt verliefd op! can’t stop staring….
• pijn: zelfs voor iemand met een lage pijngrens was de pijn echt draaglijk

-:

• nazorg: je moet elke dag en nacht een verzorgende spray gebruiken
• slapen: je kan er echt niet op slapen en je mag er dus ook niet aan prullen voor het genezingsproces!

Kortom: ik zou het zo opnieuw doen!