Mijn blog wordt steeds meer een verzameling van levensupdates in plaats van wekelijkse of maandelijkse updates. Good thing dat mijn leven alleen niet zo onregelmatig is als mijn blog… Momenteel valt mijn leven op te delen in school, stage en stoekomstplannen. Alles met een S, super toch?!
1. School is cool
Ongelofelijk maar waar: deel twee van de drie van het “schooljaar” is al omgevlogen terwijl ik als een koe naar de voorbijrazende sneltrein staar. Ik voel me net als een moeder die terugkijkt op haar baby die ineens opgroeide tot kind: wat gaat de tijd toch snel. Zo zijn de lessen al achter de rug en zijn ook de wekelijkse pitches – een opdracht voor een échte klant die tegen het einde van de week gepresenteerd moet worden voor een ‘jury’- verleden tijd. Je kan het erg letterlijk met een achtbaan vergelijken: sommige weken voelde ik mij klaar om de wereld te veroveren, andere weken word je dan weer met de grond gelijk gemaakt.
Maar hé, na 7 weken kan ik wel zeggen dat ik kritiek kan verdragen en besef ik ‘de cadeau’ van commentaar. Sterker nog, ik trek op stage zelfs elke week mijn begeleider aan de mouw, éisend om feedback. Ik wil graag weten wat ik goed doe, maar zeker ook wat er nog verbeterd kan worden. Op den duur ga je zo patronen zien: wees socialer, zelfzekerder. Pretty much sums up my whole life. Maar ook nieuwe, verrassende dingen. Dat ik gestructureerder ben dan ik denk (en hou van lijstjes zoals deze). Dat ik zorg voor rust in een groep, en zelfs kalm overkom tijdens mijn presentaties terwijl ik intern lichtjes aan het sterven ben. Laten we dat aan mijn lekker Limburgs accent wijten, dat er toch voordelen van ‘Limburger zijn’ bestaan!
2. Straffe stage
De reclamewereld is vaak moeilijk om uit te leggen. Ik zoek nog naar de juiste woorden om mijn (toekomstige) job in één zin te kunnen omschrijven. In de ideale wereld houd ik het op: ‘Ik help merken om hun klanten beter te begrijpen en mede daardoor ervoor te zorgen dat ze hun producten en diensten afstemmen naar iets waar de klant écht op zit te wachten’. In het echte leven wordt er echter nog al te vaak het omgekeerde gevraagd: ‘Help mij om meer te kunnen verkopen’. Ik zie mijzelf graag als de anti-revolutie die de switch naar een meer consumentgerichte visie wil doordringen in de wereld van de reclame. Op stage merk ik dat dat niet altijd gemakkelijk is, maar zeker ook dat er meerderen zijn die deze revolutie op gang trekken.
Wat ik tot nu toe al heb gedaan in mensenwoorden uitgelegd: opzoekwerk rond de concurrentie en trends zodat een merk kan inzien welke positie hij/zij heeft in de markt in vergelijking met anderen, ‘een dag in het leven’ uitgestippeld van fictieve mensen die wel eens geïnteresseerd zouden kunnen zijn in het huren van bouwmateriaal, alle mogelijke momenten opnoemen waarin een consument in contact kan komen met een merk, een content audit, wat wil zeggen dat je een hele website gaat beoordelen op basis van de teksten of pagina’s die ze nu al hebben om daarna op te kunnen lijsten wat er nog ontbreekt, workshops voorbereiden en zelf mijn werk aan de klant presenteren (yikes!),…Grote kans dat je dit nu nog héél vaag vindt, maar het is beter dan dat ik ga gooien met fancy Engelstalige termen zoals customer journeys, touchpoint plans, content audits, of service design workshop templates. Am I right?
Momenteel is de eerste maand van de vijf al voorbij en ik heb wel het gevoel dat de onwennigheid en awkwardness van stage eraf is. Ik werd eigenlijk vanaf dag één al helemaal losgelaten en mag zelfstandig werken aan mijn eigen projectjes. Ik organiseerde zelfs al de allereerste secret santa party en ging al eens mee eten tijdens of na de uren. Het werk dat ik doe is afwisselend, maar ook regelmatig tasten in het duister wanneer je voor de eerste keer iets doet. Gelukkig word ik totaal niet behandeld als een stagiair: ik moet geen sucky taakjes doen, ik mag mee naar meetings met de klant en word in alles betrokken zoals een gewone werknemer. Los van een life update kan je dus ook wel spreken van een life upgrade.
3. Volwassen vragen
Het is gek om te denken dat ik dit jaar mijn laatste ‘echte’ vakantie zal houden. Het gaat pijnlijk zijn om daarna die twee maanden in het Zuiders zonnetje in te moeten ruilen voor meer Belgisch weer. Deze zomer ga ik dus voor de allerlaatste keer genieten van uitgebreid niksen vooraleer ik begin aan het echte leven. Volwassen mensenvragen zoals een job zoeken of samenwonen worden steeds vaker gesteld en zondag is mijn enige ‘ik ben nog geen volwassen-dag’. De enige dag dat ik niet werk, stage loop of andere verplichtingen heb en ik gewoon, zoals vroeger, de hele dag languit in de zetel kan liggen zonder mij er schuldig over te hoeven voelen… Laten we de volwassen vragen toch nog maar weer even uitstellen, voor een volgend artikeltje of zo.
Wat is jouw life update?
Vie de Julie 